หลักพื้นฐานของการมีชีวิตของมนุษย์ทั่วไป คือ เราจะต้องมีใจรักใครสักคน และคงไม่มีใครมีชีวิตอยู่ได้โดยไม่รักใครเลย แต่สิ่งสำคัญคือ เราจะให้ความรักแก่ใคร และเมื่อให้ไปแล้ว ทุกคนจะได้รับความสุข ปรัชญาพื้นฐานนี้ถูกนำมาใช้แก่ผู้ปฏิบัติ คริชณะจิตสำนึก( Krishna Consciousness ) ซึ่งในประเทศไทย ผู้ปฏิบัติคริชณะจิตสำนึกอ าจเป็นคนกลุ่มหนึ่ง ที่มีจำนวนไม่มากนัก เมื่อเทียบกับสัดส่วนประชากรทั้งหมดของประเทศ และคนไทยรู้จักกันในนามของ กลุ่มฮาเร กฤษณะ (หรือ ฮะเร กฤษณะ ,ฮเร กฤษณะ ) ตามการอ่านในแบบภาษาไทย
กฤษณะจิตสำนึก ( ในบล็อกนี้ ใช้คำว่า คริชณะจิตสำนึก ตามแบบภาษาเดิม) ผู้ปฏิบัติมุ่งเน้นกิจกรรมทุกอย่างเพื่อถวายแด่องค์คริชณะ หนึ่งในกิจกรรมพื้นฐานนั้น คือ ความรัก ที่เรามอบให้แด่องค์คริชณะ โดยการปฏิบัติตนในคริชณะจิตสำนึก และเมื่อปฏิบัติแล้ว จะกระตุ้นความรักที่เรามอบให้แด่องค์คริชณะ ซึ่งส่งผลให้เรามีชีวิตที่มีความสุข และรู้สึกสำนึกตนเองเสมอ ขณะเดียวกัน เราก็สำนึกและรับรู้ถึงองค์คริชณะไปพร้อมๆกัน เปรียบได้กับ เมื่อเรามองเห็นตัวเราในตอนเช้า เราก็เห็นดวงอาทิตย์ขึ้นจากขอบฟ้า เช่นเดียวกัน แต่หากเราไม่เห็นแสงจากดวงอาทิตย์ เราก็ไม่สามารถมองเห็นตัวเราเองได้ นอกจากเราจะมีจิตสำนึก ซึ่งในสำนึกนั้น เราระลึกถึงคริชณะ และอุทิศตนรับใช้ด้วยความเต็มใจ ด้วยความมุ่งหมายที่บริสุทธิ์ใจ
การปฏิบัติกิจกรรมของผู้นับถือและอยู่ในกลุ่มคริชณะจิตสำนึก จะนำความรักโดยธรรมชาติที่เรามีต่อพระผู้เป็นเจ้าให้ปรากฏออกมา โดยแบ่งเป็นการปฏิบัติตนรับใช้ตามที่หลักธรรมคำสอนกำหนดไว้ เมื่อเราปฏิบัติตามกฏเกณฑ์ศีลธรรม และคำสั่งของอาจารย์แล้ว เราก็จะยึดมั่นในองค์คริชณะมากขึ้น และปฏิบัติหน้าที่ด้วยความรักที่เป็นไปตามธรรมชาติ
ภายในสมาคมคริชณะจิตสำนึก มีวิธีปฏิบัติเพื่อความบริสุทธิ์ คือ พานชะ ราทริคะ - วิดิฺ (การปฏิบัติบูชาต่อพระปฏิมา) นาระดะ มุนี ตรัสว่า การปฏิบัติบูชาทำให้ร่างกาย ความคิดและจิตใจของเราบริสุทธิ์ และอีกวิธีหนึ่งคือ การสอน คริชณะจิตสำนึก ให้แก่มหาชนส่วนใหญ่ด้วยการแจกจ่ายหนังสือ แจกจ่ายพระนามอันศักดิ์สิทธิ์ และแจกจ่ายพระสาดัม (อาหารมังสวิรัติที่ถวายให้องค์คริชณะแล้ว)
ผู้ที่ปฎิบัติคริชณะจิตสำนึก ( devotee ) = [N] ผู้อุทิศตัว; ผู้ภักดีต่อกลุ่มศาสนา, สาวก, ผู้ศรัทธา, ผู้เลื่อมใส เราจะเรียกตามความหมายที่กล่าวมาทั้งหมดก็ได้ แต่ในกลุ่มผู้ปฎิบัติคริชณะจิตสำนึกในประเทศไทย เราเรียกรวมๆกันว่า สาวก ซึ่งก็คือ ผู้อุทิศตัวรับใช้ และตั้งใจปฎิบัติต่อองค์คริชณะ นั่นเอง
ศาสตร์ของคริชณะจิตสำนึก ไม่ขัดต่อหลักการของศาสนาใดๆทั้งสิ้น และหากใครปฎิบัติตนในการอุทิศตนเสียสละรับใช้ในคริชณะจิตสำนึกแล้ว บุคคลผู้นั้นจะอยู่ในหลักธรรม 4 อย่าง คือ
- ความเมตตา ตรงกับศีลข้อที่1ของศาสนาพุทธ คือ ห้ามฆ่าสัตว์ตัดชีวิต หรือที่คริสตศาสนากล่าวว่า "thou shall not kill" ผู้ปฎิบัติคริชณะจิตสำนึกมีหลักความเมตตา ไม่รับประทานเนื้อสัตว์ ไข่ และปลา ทุกชนิด (โปรดอ่านต่อในครั้งต่อไป)
บทความ
ความคิดเห็นนี้ถูกผู้เขียนลบ
ตอบลบ